เราเคยตั้งกระทู้ “สามี.. มีเมียน้อย!!!!!! ฉันเลยกลายเป็น .......Singlemom ลูกสองเพียงข้ามคืน เลี้ยงลูกคนเดียวยากใหม” แต่กระทู้หายไป น่าจะตอนนั้นเราใช้อีกล็อคอิน เนื่องจากจำรหัสล็อคอินอันนี้ไม่ได้ แก้ไข แปะกระทู้ที่เคยตั้งค่ะ หาเจอแล้ว
https://pantip.com/topic/37870722
กว่าจะเคลียร์กันได้และตัดสินใจหย่าขาด ก็เมื่อกลางปี 2562 หลังจากหย่าขาดก็มีการระบุหลังใบหย่าดังนี้
1. มารดาเป็นผู้ปกครองบุตรแต่เพียงผู้เดียว
2. บิดามีหน้าที่จ่ายค่าเทอม อุปกรณ์การเรียน และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเรียนจนจบ ป.ตรี
3. บิดามีหน้าที่จ่ายค่าประกันสุขภาพบุตรจนกว่าจะอายุ 20 ปี
4. หนี้สินผ่อนส่งเป็นชื่อบุคคลใดบุคคลนั้นรับผิดชอบและเป็นหนี้สินของบุคคลนั้น
5. สินทรัพย์เป็นชื่อของบุคคลใดให้เป็นของบุคคลนั้น
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราแยกกระเป๋ากันใช้คะ แต่ก็มีหน้าที่รับผิดชอบของแต่ละคนไป
เราผ่อนบ้าน 2 หลังและรายจ่ายในบ้าน เขาผ่อนรถ 3 คัน ( 1 ในสามคันเป็นชื่อเรา) และค่าเทอมลูกประกันลูก
สินสมรสแบ่งเป็นดังนี้
1. เราได้บ้าน 2 หลัง และ รถ 1 คันที่สินเชื่อเป็นชื่อเรา ต้องผ่อนต่อทั้งหมด
2. สามีได้เงินฝากที่ตั้งใจเก็บให้ลูกเล่าเรียน 9 แสนนิดๆ รถอีก 2 คัน 1 คันปลอดสินเชื่อ
เราทำงานประจำ ส่วนเขาเป็น ผรม. ตั้งแต่หย่าขาด ก็มารับผิดชอบค่าเทอมและรายจ่ายมาเสมอ แต่เมื่อต้นปี 2563 ไม่ยอมจ่าย
อะไรเลยแม้แต่บาทเดียว แต่อ้างว่าไม่มีงานและไม่มีเงิน เงินเก็บก็หมดแล้ว
ถามหาเงินฝากลูกเขาแจ้งว่า เขาก็ผ่อนรถ คันที่เราได้ไปผ่อนต่อเหมือนกัน (เหมือนเราจ่ายเงิน 9 แสนเป็นค่าผ่อนรถคืนเขาไป)
ณ ตอนนี้เงินเก็บที่เราพอมี ก็ถูกดึงออกมาใช้เรื่อยๆ บ้านอีกหลังเราประกาศขายไปนานมาก แต่ก็คนกู้ที่สนใจกี่คนต่อกี่คนก็กู้ไม่ผ่าน
และเราเห็นทางออกเพื่อลดภาระอีกทางคือ ขายรถคันที่ผ่อนและปิดไฟแนนช์ จากนั้นจะเหลือเงินซื้อมือสองซักคันไว้ใช้ และมีเงินพอเก็บไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน และย้ายโรงเรียนลูก แต่ย้ายโรงเรียนเนื่องจากที่อื่นที่มองไว้ก็ไกลบ้านและไม่มีรถส่งช่วงเย็น และหากไกลมากช่วงเช้าเราจะเข้างานสายไปค่ะ
เลือกที่นี่เพราะใกล้บ้านมาก 5-10 นาทีถึงโรงเรียน และเย็นมีรถตู้ส่งถึงบ้าน เราเข้างานก็ไม่สายลูกก็ไม่ต้องตื่นเช้ามาก
แต่ถ้าหากเขายังไม่รับผิดชอบแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราหนักหนามากเหลือเกิน
เราเครียดคะที่จู่ๆ เขาก็บอกปัดแบบนี้ ทุกอย่างเลยตกมาที่เราคนเดียว เราไม่อยากปรึกษาคุณแม่กลัวคุณแม่จะเครียดและพาลูกๆ เรากลับไปอยู่ ตจว. เพราะแม่เห็นภาระเราหนักอยากช่วยลดภาระ แม่เคยเกริ่นไว้ตอนที่มีปัญหากันแรกๆ ก่อนจะหย่าขาด
เรายอมทำงานแบบหนักแค่ไหนก็ยอมเพื่อกลับไปและได้ใช้เวลากับลูก และวันหยุดได้ใช้เวลาร่วมกัน
ทุกวันนี้เราส่งลูกทุกเช้า เย็นลูกกลับรถตู้ มีคุณแม่คอยดูแลหลังเลิกเรียน กลางคืนเรากล่อมเข้านอน เสาร์-ทิตย์ทำกิจกรรมร่วมกัน เหนื่อยหนักแค่ไหนอย่างน้อยๆ ได้เห็นรอยยิ้มและความสดใสของลูกเราก็รู้สึกว่ามันหายเหนื่อย
ขอบคุณทุกคนที่มีประสบการณ์แวะให้คำปรึกษาและให้กำลังใจเราด้วยนะคะ
* เราอยากฟ้องแต่เราไม่มีเวลาไม่มีทุนทรัพย์เพียงพอค่ะ
ระบุหลังใบหย่า แต่ไม่ทำตาม ไม่จ่ายค่าเทอม ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย ทำยังไงได้บ้างคะ
กว่าจะเคลียร์กันได้และตัดสินใจหย่าขาด ก็เมื่อกลางปี 2562 หลังจากหย่าขาดก็มีการระบุหลังใบหย่าดังนี้
1. มารดาเป็นผู้ปกครองบุตรแต่เพียงผู้เดียว
2. บิดามีหน้าที่จ่ายค่าเทอม อุปกรณ์การเรียน และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเรียนจนจบ ป.ตรี
3. บิดามีหน้าที่จ่ายค่าประกันสุขภาพบุตรจนกว่าจะอายุ 20 ปี
4. หนี้สินผ่อนส่งเป็นชื่อบุคคลใดบุคคลนั้นรับผิดชอบและเป็นหนี้สินของบุคคลนั้น
5. สินทรัพย์เป็นชื่อของบุคคลใดให้เป็นของบุคคลนั้น
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราแยกกระเป๋ากันใช้คะ แต่ก็มีหน้าที่รับผิดชอบของแต่ละคนไป
เราผ่อนบ้าน 2 หลังและรายจ่ายในบ้าน เขาผ่อนรถ 3 คัน ( 1 ในสามคันเป็นชื่อเรา) และค่าเทอมลูกประกันลูก
สินสมรสแบ่งเป็นดังนี้
1. เราได้บ้าน 2 หลัง และ รถ 1 คันที่สินเชื่อเป็นชื่อเรา ต้องผ่อนต่อทั้งหมด
2. สามีได้เงินฝากที่ตั้งใจเก็บให้ลูกเล่าเรียน 9 แสนนิดๆ รถอีก 2 คัน 1 คันปลอดสินเชื่อ
เราทำงานประจำ ส่วนเขาเป็น ผรม. ตั้งแต่หย่าขาด ก็มารับผิดชอบค่าเทอมและรายจ่ายมาเสมอ แต่เมื่อต้นปี 2563 ไม่ยอมจ่าย
อะไรเลยแม้แต่บาทเดียว แต่อ้างว่าไม่มีงานและไม่มีเงิน เงินเก็บก็หมดแล้ว
ถามหาเงินฝากลูกเขาแจ้งว่า เขาก็ผ่อนรถ คันที่เราได้ไปผ่อนต่อเหมือนกัน (เหมือนเราจ่ายเงิน 9 แสนเป็นค่าผ่อนรถคืนเขาไป)
ณ ตอนนี้เงินเก็บที่เราพอมี ก็ถูกดึงออกมาใช้เรื่อยๆ บ้านอีกหลังเราประกาศขายไปนานมาก แต่ก็คนกู้ที่สนใจกี่คนต่อกี่คนก็กู้ไม่ผ่าน
และเราเห็นทางออกเพื่อลดภาระอีกทางคือ ขายรถคันที่ผ่อนและปิดไฟแนนช์ จากนั้นจะเหลือเงินซื้อมือสองซักคันไว้ใช้ และมีเงินพอเก็บไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน และย้ายโรงเรียนลูก แต่ย้ายโรงเรียนเนื่องจากที่อื่นที่มองไว้ก็ไกลบ้านและไม่มีรถส่งช่วงเย็น และหากไกลมากช่วงเช้าเราจะเข้างานสายไปค่ะ
เลือกที่นี่เพราะใกล้บ้านมาก 5-10 นาทีถึงโรงเรียน และเย็นมีรถตู้ส่งถึงบ้าน เราเข้างานก็ไม่สายลูกก็ไม่ต้องตื่นเช้ามาก
แต่ถ้าหากเขายังไม่รับผิดชอบแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราหนักหนามากเหลือเกิน
เราเครียดคะที่จู่ๆ เขาก็บอกปัดแบบนี้ ทุกอย่างเลยตกมาที่เราคนเดียว เราไม่อยากปรึกษาคุณแม่กลัวคุณแม่จะเครียดและพาลูกๆ เรากลับไปอยู่ ตจว. เพราะแม่เห็นภาระเราหนักอยากช่วยลดภาระ แม่เคยเกริ่นไว้ตอนที่มีปัญหากันแรกๆ ก่อนจะหย่าขาด
เรายอมทำงานแบบหนักแค่ไหนก็ยอมเพื่อกลับไปและได้ใช้เวลากับลูก และวันหยุดได้ใช้เวลาร่วมกัน
ทุกวันนี้เราส่งลูกทุกเช้า เย็นลูกกลับรถตู้ มีคุณแม่คอยดูแลหลังเลิกเรียน กลางคืนเรากล่อมเข้านอน เสาร์-ทิตย์ทำกิจกรรมร่วมกัน เหนื่อยหนักแค่ไหนอย่างน้อยๆ ได้เห็นรอยยิ้มและความสดใสของลูกเราก็รู้สึกว่ามันหายเหนื่อย
ขอบคุณทุกคนที่มีประสบการณ์แวะให้คำปรึกษาและให้กำลังใจเราด้วยนะคะ
* เราอยากฟ้องแต่เราไม่มีเวลาไม่มีทุนทรัพย์เพียงพอค่ะ